“…een doos ijsjes die al zichtbaar
van model zijn veranderd”
In 2023 maakte Sander een opvallende carrièremove. Na meer dan twintig jaar trouwe dienst bij ING en
Capgemini, verruilde hij zijn riante bureaustoel voor een plek achter het stuur van de visite-auto. Zijn
werk, dat zich jarenlang had afgespeeld in het beveiligen van online-bankieren en organisaties, gaf de
toenmalige security consultant geen voldoening meer. Langzaam maar zeker was het werkplezier uit zijn
leven weggesijpeld. Een zoektocht naar werk met meer directe maatschappelijke betrokkenheid bracht
hem bij een vacature van Broeder de Vries. Daar reed de nieuwbakken chauffeur het afgelopen jaar één
van zijn memorabele ritjes.
Het is een koude februariavond als de SEH verpleegkundige van het Alrijne ziekenhuis naar de HAP belt. Een dame op leeftijd is in zorgelijke toestand van ‘de straat geraapt’ en bij hen binnen gebracht. De vrouw blijft herhaaldelijk aangeven, ondanks haar ernstige ongemakken, dat haar dementerende echtgenoot alleen thuis is. De verpleegkundige verzoekt de HAP om een ‘welfare check’ te doen op het woonadres.
Wat later begeven Sander en de dienstdoende huisarts zich naar het appartementencomplex aan de rand van Alphen a/d Rijn. Het is donker als Sander uitstapt. Met de schijnwerper van zijn telefoon bestudeert hij de namen op het bellenbord. Plotseling ziet hij in zijn linkerooghoek een raam open gaan op de eerste verdieping. Een oudere man vraagt: “Kan ik u helpen?”. Sander legt uit dat hij bij meneer Wouters moet zijn. “Dat ben ik”, zegt de man opgewekt. Wanneer Sander vraagt of hij even binnen mag komen, drukt meneer Wouters zonder door te vragen al op een knop die met een klik de grote toegangsdeur van het pand automatisch opent. Met de arts voor hem uit stapt Sander het pand binnen en beleeft een flashback
die herinnert aan zijn oude werk. In gedachten concludeert hij dat fysiek binnenkomen nog eenvoudiger kan zijn dan online inbreken.
Een ogenblik later staat het zorgverleningsteam in de keuken van het echtpaar Wouters. Op tafel staan twee, nog volle, boodschappentassen. Meneer Wouters maakt het fysiek goed. Er zal echter back-up moeten komen nu zijn echtgenote is uitgeschakeld. Enig speurwerk in de woning levert contactgegevens op van de thuiszorgorganisatie. Terwijl de huisarts belt, werpt Sander een blik in de volle boodschappentassen. Daar ontdekt hij niet alleen melk en vlees maar ook een open gemaakte doos ijsjes die al zichtbaar van model zijn veranderd.
Op de achtergrond krijgt de huisarts, na enige uitleg aan de thuiszorgmedewerker, de contactgegevens
van Wouters junior. Deze wordt gebeld en zegt toe meteen te komen. Ondertussen biedt Sander aan om de boodschappen, die mevrouw moet hebben neergezet waarna ze weer is weggegaan, op te ruimen. Onder het toeziend oog van de heer Wouters, realiseert Sander zich dat de oude man wel had beseft dat hij trek had in een ijsje, maar niet het besef had om de overige voorraad in het vriesvak te doen.
Dan stapt Wouters junior de kamer binnen. Het tafereel van een ambulancechauffeur bij het vriesvak en een in gesprek zijnde huisarts met zijn vader, doet hem dankbaar de handen schudden van het duo van de huisartsenpost. De zaak is onder controle.
Negen maanden later. Op een stormachtige avond in november komt het verzoek voor een schouw
binnen bij Sander en de dienstdoende huisarts van de HAP in Alphen a/d Rijn. Een halfuur later stopt de visiteauto voor een appartementencomplex aan de rand van Alphen. Sander speurt met de schijnwerper van zijn mobiel op het bellenbord en drukt op de knop van het aangegeven nummer. Met een klik opent als vanzelf de grote toegangsdeur. Enkele minuten later gaat op de eerste verdieping een deur open. Wouters junior verwelkomt, zichtbaar verrast, met een warme handdruk de voor hem bekende chauffeur. Samen met de huisarts gaan ze naar de slaapkamer. Op bed ligt, met gesloten ogen, een broos lichaam
met een bekend gezicht dat van ijsjes houdt. Kort spreken ze over de vorige ontmoeting waarna Sander, mevrouw Wouters, een tengere vrouw van midden zeventig condoleert. Ondanks dat hij haar voor het eerst ziet, wisselen ze een blik van weten, van erkennen. Zomaar een ontmoeting op een stormachtige novemberavond met iets troostends, iets waardevols.