09.00 uur
Wanneer zaterdagochtend de kerkklok van de nabijgelegen Nieuwe Kerk negen keer slaat, stapt Alice uit haar nieuwe bed. Een beweging die Doortje, haar Boomer-hondje vrolijk doet opspringen. Die eerste beweging heeft de associatie ‘eten en aandacht’. Tegen de etiquette in wordt even later eerst Doortjes
bord gevuld en dan pas begint Alice aan haar eigen yoghurt met muesli. De dag is nog maar tien minuten jong en het ‘zorgen voor’ is al begonnen.
10.00 uur
Nadat Doortje is uitgelaten wordt de wasmachine aangezet en de reeds schone was gestreken. De was van Alice kenmerkt zich door uitsluitend nieuwe kleding, nieuw beddengoed en nieuwe handdoeken.
Begin vorig jaar besloot Alice, na 25 jaar Friesland, terug te gaan naar haar geboortegrond; de Bollenstreek. Ze solliciteerde bij De LIMES en werd meteen aangenomen. Dus verkocht ze haar woning en kocht een appartement in Katwijk. Vlak voor de verhuizing sloeg ze al haar bezittingen op in een loods in het Friese Pingjum. Ondertussen bracht ze haar nieuwe appartement in Katwijk in gereedheid. Toen brak op 7 april brand uit in de opslag van Pingjum. De Telegraaf: De loods kan als verloren worden beschouwd. Een mobiele kraan zal de loods „afpellen” zodat ook de laatste vuurhaarden geblust kunnen worden, aldus de brandweer.
Naast al Alices bezittingen ging ook de mand met nog ingepakte afscheidscadeautjes van haar oud-collega’s bij Dokterswacht Friesland in rook op. “Leuk is het niet maar er zijn geen mensen of dieren bij omgekomen dus het komt wel weer goed,” stelt de regietriagist. Diezelfde middag moest Alice voor het eerst werken in Voorhout. “Mijn nieuwe collega’s hebben toen geld ingezameld en kochten voor mij nieuwe bakspullen. Hoe lief is dat”, zegt ze dankbaar. De bakblikken hebben voor haar dan ook een dubbele betekenis. “Het voordeel dat ik alles kwijt ben, is dat mijn zolder nu leeg is”, concludeert ze opgewekt.
13.30 uur
Op de galerij spreekt een ongeruste buurvrouw Alice aan. Er wordt geluisterd en er wordt getroost. “Ik vind het fijn en waardevol om mensen te helpen. Mijn werk als triagist loopt dan ook als een rode draad door mijn leven,” vertelt Alice die ook omziet naar haar 90-jarige moeder. Doortje wacht geduldig tot de ‘zorgsessie’ is afgehandeld. Dan gaan ze samen op weg naar het strand voor een lange wandeling.
De middag wordt besteed aan het lezen van wat luchtige lectuur op de bank. Nog even wat huiswerk van gitaarles oefenen tot het tijd is dat Alice zich voorbereid op de avonddienst die begint om 15.45 uur.
15.30 uur
Tas klaar maken, Doortje weer uitlaten en dan is de 61-jarige Alice alweer op weg naar de HAP. Een collega begroet haar met de woorden: “Leuk jasje Alice, zeker nieuw?” Er volgt een knipoog.
De dienst begint en wordt onderbroken met een korte lunchpauze in gezelschap van chauffeur Sem. Dan weer de werkvloer op met een volle wachtkamer. Wel of niet de achterwacht bellen? Ondertussen coördineert Alice de visitearts naar een zorgvraagadres waar de visiteauto al vlakbij is. “Op zaterdag bel
je als regietriagist niet mee”, legt Alice uit. Er wordt gewerkt en geobserveerd, bewaakt en geluisterd.
00.00 uur
De kerkklok van de nabijgelegen Nieuwe Kerk slaat haar twaalf slagen. Alice opent de deur van haar appartement. Er springen twee blije pootjes in het donker tegen haar broekspijpen op. Een blij ei begroet een dankbaar mens. Een zinvolle dag komt ten einde.